اثر بخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش اضطراب سلامتی

مقدمه: خود بیمار پنداری (اضطراب سلامتی) اشتغال ذهنی فرد با باورهای غلط و یا بیماری جدی خطرناک در حال رشد است و اختلالی است که بار قابل توجهی بر دوش خدمات سلامت می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش اضطراب سلامتی بود. روش بررسی: بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بین کلیه مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی شهرستان اسلامشهر که مبتلا به خودبیمارپنداری بودند30 نفر (9 نفر مرد و 21 نفر زن) انتخاب شدند. این افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفته و مقیاس نگرش به بیماری روی آنها به عنوان پیش‌آزمون اجرا شد. سپس اعضای گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت مداخله با رویکرد شناختی رفتاری قرار گرفتند. طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پس از اتمام درمان همان ابزار به عنوان پس‌آزمون و سه ماه پس از پایان درمان به عنوان پیگیری بر روی آزمودنی‌ها اجرا گردید. یافته‌ها: نتایج تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که پس از درمان میانگین نمرات گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی‌دار  کاهش یافت (001/0>p). بحث و نتیجه‌گیری: این پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری یک مداخله مؤثر در جهت کاهش اضطراب سلامتی است.